Anneye Mektup Şiiri - Emre Tağraf

Kokun sinmiş,yuatağımın başucuna anne
beni uyandırmak için yanıma oturudunya
Yüzümü her gece, tam orya yaslıyorum
Nefes alamıyorum, ama kokuna doyamıyorum
Ne yapayım, sensiz yapamıyorum be anne
şimdi artık hayat anlamsız ayrılık zamansız
yokluğuna alışmam anladım artık imkansız
sokağımıza yağmur ağır ağır çiseliyor
odama sağnak sağnak hasretin yağıyor
hava kararınca çıkmamı istemezdin ya
şimdide çıkmıyorum o sokaklar beni boğuyor
yatarken sıkıca giydirirdin üzerimi
artık ince bir gecelikle yatıyorum
üşümüyorum ama yokluğunda yanıyorum anne
hayat boş, gönlüm sarhoş
ne olur gel artık dünya gözümde bir hoş
sevdiğin çiçekleri koydum odama
menekşeni, kırmızı gülünü, bide sarmaşık
sensiz hayat inan anne karma karışık
bazen bayraksız vatan
bazende vatansız bayrak gibi anlamsızım
sen yürekteki sızım
sen en büyük yaram
söyle anam sesizliğe nasıl dayanam