Anneye ağıt Şiiri - Havva Önder Müslüm

Pazartesi günü geldin evine.
Tutamadın yavruların eline,
Demedin bizlere hiç bir kelime.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Çocuklarını çok seviyordun.
İstesek herşeyi yok demiyordun.
Çok kızsan bile ah demiyordun.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum

Salı günü girdin kara toprağa.
Gücüm yok gelip halin sormaya.
Az kaldı artık deli olmaya.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Sensiz evimiz mağara olmuş.
Bütün köşeler boynunu bülmüş.
Senin acın benim kalbimi deşmiş.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Yetimim diye ağlayamadım.
Başıma karalar bağlayamadım.
Anneçiğim diye bağıramadım.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Küçük diye hala acırken.
Sevginle beni kucaklayıp taşırken.
Bütün yavruların sana muhtaçken.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Havadaki bulut yavrusunu taşirken.
Kuşlar bile yavrusuna acırken.
Ölmek istiyorum sensiz yaşarken.
Bizlerene oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Şu yalan dünyada ben yetim oldum.
Seni hayal edip sarardım soldum.
Senin verdiğin acıyı içimde duydum.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Bayram geldi işte kutlamıyorum.
Sensiz hiç bir şeyden tat almıyorum.
Yaşamaktan bile kıskanıyorum.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Bıraktın bizleri bozdun düzeni.
Çirkin görüyorum bütün güzeli.
Toprağ mezara girdin gireli.
Bizllere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Geçiyorum mezarının yanından.
Okuyayım destanımı başından.
Geçti bunlar yavruların başından.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

Ben yazdım ama okumuyorum.
İçimi deftere anlatıyorum.
Belki bunlar rüya uyanmıyorum.
Bizlere ne oldu bilemiyorum.
Mevlam yazdı bunu silemiyorum.

02.07.1990 RİZE