Annesiz Şehrin Çocukları Şiiri - Mucip Kına

Kötürüm bir kedi gibi geçti bu sokaklardan
Uzun şafaklarını hasretle bekleyen kar
Bir namlu ucu gibi yara bırakaraktan
Bir ucundan birine deşti bu sokaklardan
En mahrem yerlerimin sıcak yaralarını.

Sahi bitti mi anne upuzun sefaletim
Bitti mi gece gündüz canhıraş kavgalarım
Gece yine geceyse gündüzün karanlığı
Niye bana apansız anlamsız yaralarım
Yine sessiz hıçkırık ve yalnız kalmalarım.

Soğuk düşünce yine iklimine sevdanın
Azrail soluması gün doğarken ülkeme
Bahtsız annelerimin nefessiz solukları
Ağrıyan kalplerini vururken ciğerime
Düşlerime bağlandı derin kan olukları

Kaldırım taşlarından binalar yaptın bana
Gece gündüz demedin ninniler yaktın bana
Haliyle içimdeyken neden uzaktın bana
Hiç deme oldu işte bak neler yaptın bana
Annesiz kaldı şehrim küstürdün çocukları.