Annesiz Bir Çocuğun Tragedyası

...ve bir gün anneler de ölür
işte o gün herşey ölür, Ölüm bile!


veysel toprak bir oyunda yitirdi bilyelerini
ayrılığın üflendiği sur'un borusu
annesini vururken

yedirdim yüreğimi musalla taşındaki serçelere
sardım umutlarımı
arta kalan birazcık kefenle
ve bir tabak helvayla dokundum dost ellerine
acımasızlık bir kanser gibi büyürken gecede
merhamet uğramıyor semaya kalkan ellerime!


yanaklarım ıslak ıslak
biraz gözyaşı ister misiniz?

bu bahar da vermedi annemi bana
ben ettim siz etmeyin
verin baharları annenize
elimde fidan
gül uzatırım ellerinize

avuçlarımda kuş ölüsü
biraz anne özlemi ister misiniz?


göğü aç, korkmuyorum ateşten
ey karanlığıma hükmeden, beni vuran
ey kutsal sözcüğümü enkaz altında bırakan
biat etmiyorum
yak beni, külümle bağışla kendini!


Sayın ölüm
dursanıza
annem kaçmış gözünüze
bu gökkuşağı hiç gitmemiş gözünüzün rengine
acımasızlığınız
uzamış inmiş ta şiirime
sürmeleyiniz kalemimle gözlerinizi

gözlerim kapkara
benim gözlerimi ister misiniz?


A N N E M İ GERİ VEREBİLİR MİSİNİZ?