Annesiz Şiiri - Savaş Kılınç

gül yaprağı dökülüyor kar yağan geceden buralara
beklemezdim kış ortasında bu bahar kokusunu ciğerime işleyen
ben ilerlerken tarihin ortasında habersizce herşeyden
o tanıdı ve tanıttı tüm herkesten önce beni
misafirliğin en uzunu buydu galiba
tam bedeninin ortasında yüreğinin altında bir kral katında
en güzel misafirlik buydu galiba bitene dek 9.cu ayın 10 nunda
zaman sensiz bi anlamsız
geldiği gibi gider insan derince bir uykuyla sessiz sessiz.....
erir bu beden toprakta,ama bu kez tek başına
ANNESİZ!