.Annesinden Ayrılan Çocuğun Sessiz Çığlı ...

Bir metrelik bezin içindeymişim,
Annem sen beni bırakıp gittiğinde.
Yüzünü hiç hatırlamıyorum,
Bir resmin bile yok evin içinde.
Babama soruyorum,
Hepsini yaktım diyor.
Bana annemi anlat, dediğimde
Başını öne eğiyor.

Babaanneme soruyorum
Başlıyor anlatmaya
“Kaç defa söylemiştim babana
O kızı alma başını salar derde
Ne yemek bilir ne temizlik
Ot bitmez bunun bastığı yerde
Ama beni dinlemedi
Bak şimdi ne oldu
Nasılda seni bile bırakıp
Ardına bakmadan gitti”

Beni bırakıp gitmenin nedeni
Yemek miydi annem
Ben kuru ekmek yerdim
Yeter ki sen yanımda olsaydın
Ben senin sevginle de doyardım
Yeter ki “yavrum” diye sarılsaydın

Yoksa gece ağlamalarımla
Uykularını bölmem mi?
Biliyor musun annem
Büyüdüm ama halen geceleri ağlıyorum
Bu kez senin değil
Kendi uykularımı bölüyorum
Hıçkırıklarımı duyabiliyor musun annem
Peki, peki geceleri sen uyuyabiliyor musun?

Üvey annem olmaz hatamda
Bağırıp çağırıyor “anası kılıklı” diye
Sen nasıl birisin annem
Gerçekten benziyor muyum sana
Bu kadın beni neden sevmiyor annem
Ben ne yapıyorum ona
Daha küçük olduğum halde
Ev işlerinin çoğunu ben yapıyorum
Kardeşime bakıyor, parka götürüyorum

Park dedim de annem
Ne zaman parka gitsem
Daha bir acıyor içim
Orada çocuklarını sallayan
Onlarla oyunlar oynayan
Yavrum diye sarılıp okşayan
Anneleri gördükçe

Biliyor musun annem
Benim saçımı kimse okşamadı
Babam bile
En çok da bu gidiyor gücüme
Bana sarılıp öperse
Saçımı okşayıp severse
Üvey annem kızar mı ona
Ama kardeşimi seviyor
O zaman kızmıyor
Ben şunu öğrendim annem
Anneler olmayınca, babalarda olmuyor

Senin elin değdi mi annem
Başka saçlara
Başka çocuğun oldu mu?
Koydun mu benim yerime
Peki beni, beni unuttun mu annem
Oysa ben seni hiç görmedim, tanımadım
Bir kerecik annem deyip sarılmadım
Ama yine de seni unutmadım annem.