Annen Öldüğünde Şiiri - Nasıf Acar

Bütün kemiklerin birden kırılır,
Annen öldüğünde
Sen enkaz altında kalırsın.
Lal olursun...
Kör olursun....
Bağlanır kolların,
Tutulur dillerin ,
Kitlenir akıl odasının kapısında
Düşüncesiz olursun
Annen öldüğünde...
Kimseciklere,
Dökemezsin içini.
Susarsın......
Boğum boğum dizilir,
Boğazında kelimeler...
Annen öldüğünde ....
Bağlanır dillerin,
Düğüm düğüm çözülmez,
Konuşamazsın...
Sessiz hıçkırıkların,
Yankı yapar,
Gecenin karanlığına...
Kara sağır geceler duyar da
Duymamazlığa gelir.
Analı insanlara,
Hasetlenirsin içten içe...
Saklar sırrını,
Gözyaşların,
Yastığın, yorganın....
Bilmezler de
O çocuk ruhunda
Kanayan yaralarının
Kabuk bağlamadığını....
Çok terliyor bu geceleri
Derler
zaman geçer,
Yıllar büyür
Kocaman bir yetişkin olursun
Sen öpecek el bulamazsın,
Sarılacak bir ana kucağı
Koklanacak bir ana kokusu
Koynunda bir sığınak
Yatacak bir diz bulamazsın
Annen öldüğünde...