Annemsin Gülsün Annem
Biriktirdim sevinci, gönlüme döktüm seni.
Gül bahçelerinden, dikensiz gülsün annem.
Sen benim kaderimsin, gözlerimin mahzeni.
Dermanımın özüsün, Annemsin gülsün annem.
Dizelere sığmayan, duygularım çağlıyor.
Ben senden bir an kopsam, gönül gözüm ağlıyor.
Şiirlerime gelip, kalem elim bağlıyor.
Fermanımın sözüsün, Annemsin gülsün annem.
Ben al yanaklı gül’ü, dikenlidir bilirdim.
Seni nur’unda bulup, ak alnına çevirdim.
Sen beni büyüttün, seni şu canım bildim.
Rahmanımın güzüsün, Annemsin gülsün annem.
Sen gözlerimdeki, ağlayan bebeğinsin.
Söyle sana dair, hangi sözüm eğilsin,
Sen kalemimden, tam kalbime meyilsin;
Refahımın gözüsün, Annemsin gülsün annem.
Oğuz KARABULUT
16.04.2011
17:23
Kayıt Tarihi : 16.4.2011 19:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!