Ben çocukken annem ekmek arası köfte yapardı bana,
Bense onun ellerinin lezzetine doyamaz birde tavadaki yağa bandırırdım ekmeğimi,
Annem benim üstüme çok titrerdi biliyorum,
Bende hep ona koşardım o olmazsa ağlardım nazımın tek geçtiğiydi O,
Artık dönüp baktığım zaman ne annem var yanımda ne de o tavaya bandığım ekmeğim.
Şimdilerde bir lokma yediğimle, yutkunarak bakıyorum arkama.
Yıllar geçmiş ben büyümüşüm.
Keşke hep annemin tavasına ekmek bandığım günlerde yerimde sayıp kalsaydım...
Hamdi KeleşKayıt Tarihi : 5.6.2017 21:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamdi Keleş](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/05/annemin-tavasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!