Annemin Özlediği Bir Şehirdin İstanbul

Annemin Özlediği Bir Şehirdin İstanbul

Annemin Özlediği Bir Şehirdin İstanbul
Kucağın anne kucağı bana
Özlüyorum seni İstanbul
Annemin de özlediği bir şehirdin İstanbul

Eba eyyub-el ensari sende yatıyor
Kutsal emenetler sende diye
Annemin özlediği bir şehirdin İstanbul

Mekke gibi Medine gibi özlendin sen de
Annemin özlediği şehirdin İstanbul

Gül kokulu şehir İstanbul....
Gül okulu şehir İstanbul....
Gül hırka onda
İstanbul bana annemi hatırlatır...
İstanbul bana gülü hatırlatır
İstanbul en anne şehir gönle gülen
Özlüyorum İstanbulu,

Şehirler bilirim anneler gibidir
Şefkatlidir güler yüzlüdür
İstanbuldan biliyorum
Annemin en özlediği şehir İstanbul
Annemi hatırlatıyor...
Özlüyorum İstanbulu

Şehirleri seviyorum gülleri sevdiğim kadar
İlk İstanbul gelir aklıma şehir denilince
İstanbul'da en nurlu sır
Sımsıcak saran bir rüzğar...
İstanbul gönle yar

O şehirleri de sevdim o gülleri sevdim
Medine şehirlerin annesi
Aşka kucak açan şehirleri
Bahara el eder o şehirler
Yanan gönle yağmur gibi yağar o şehirler
Sıcak bakışlı Medine
Özlüyorum Medineyi

Annem köylü bir çiçekti
Annemin şehir özlemi çiçek
Anne çiçek...
Anne güneş...
Üzülür çocukları için
Annemin en özlediği şehirdi İstanbul

İstanbul gülü hatırlatır ya
Öksüzleşirim İstanbuldan uzak kalınca
Çünkü en mavi sır İstanbul'da

Bir köylü çocuk görsem
Hatırlıyorum çocukluk rüyalarımı
Annemin yüreği bir çiçekti
Üzülürdü halime
Şehirli çocuk olmak istemiştim ben hep
Taşları bile çiçektir şehirlerin bende
Şehirler çiçek
Şehirlere parklara vurgundum ah ben
Annemse en nurlu hırkaya aşıktı en çok İstanbul'a

Köylü bir çocuğum ben
Taptaze hayalimde o günler
Tarlalarda pancar ay çiçeği...
Açmış annemin elinin çiçeği
Annem köylü bir kadındı…
El bebek gül bebek olmak istemiştim ya ben
Bende erişilmez maviliğin adıydı şehir
Annemin özlediği tek ışıklı şehir İstanbul
Istanbulda gül hırka

Ev-tarla arası git –gel
Ayakta tozlu pabuçlar
En yıldızlı pabuçlar
Annemin papuçları…
En yıldızlı papuçlar annemin
En çok şehirli bir kadın olmak yıldız özlemi

Tozluydu pabuçları annemin
Severdim papuçlarını bile annemin
Zenginlik hayalleri de yıkılmış annemin
Bütün çocukların üzüntülerinin toplamına denk
Üzülmek de çiçektir annem için

Çocukken ben
Göklere benzetirdim şehirleri
Uçurtmalarım bile şehirlere uçardı...
Gönül uçuyor mavi gök şehirler
Gecelerden bile çok yıldızları var her şehrin
Parklar ağaçlar gibi salıncaklar da yaprakları şehrin..
Annemin özlediği ışıklı şehir İstanbul
Ben en çok boğazda yaptığım gezintiyi özlüyordum o yaşlarda....

Şehirli bir kadın olmak istemişti annem...
Üzülürüm haline bir köylü kadın görsem
Rüyalarımda bile
Kahrolurdum tozlu yollarında köyümün
Şehirlere parklara vurgundum ben
Annemin özlediği en mavi şehir İstanbul

Sarı ineği sarı kızı annemin …
Annem bir köylü kadın
Annem köylü bir çiçek
Köylü onun gönlü
Köylü onun yüzü
Saçı başı
Utanınca hilal olan kaşı…
Şehirli bir kadın olmak istemiş hep annem...
En çok da İstanbullu olmak
Şehirler çiçek
Annemin özlediği şirin şehir İstanbul

Şehirli çocuk olmak istemiştim ben
Şehirlere parklara vurgundum ben
Şehirler çiçek
Çocukluk fotoğraflarım üzün yine beni

Annemin özlemi bir çiçek
Yok şehre benzeyen bir çiçek
Yok dünyanın bir yerinde o rüya
Bir kelebek uçuşur o şehrin göklerinde …
Şehirlere parklara vurgundum ben
Annemin özlediği nazlı şehir İstanbul

Köylü bir çocuktum ben
Beni büyütmüş tarlaların dizleri
Çiçek çiçek tarlaların gözleri ağlasın…
Şehir ve parklar çiçek
Şehirli bir kadın olmak istemiş annem...
En çok da benim için
Şehirli çocuk olmak istemiştim ben
Annemin özlediği nurlu şehir İstanbul
Annemin özlediği surlu şehir İstanbul
Annemin özlediği gururlu şehir İstanbul
Şehirlere parklara vurgundum ben çocukken...