Kaç kez doğduğum şehirden esintiler arayarak arşınladım sokakları
ellerimi akmayan çeşmelerin altına tutarak
sokakların iki yanında duran, avlu duvarlarında önünde konuşan
kadınların hayallerinde durarak
kumrular kur yaptığında,
büyüttüğümüz sessizliği, kendi iç gürültümüzle boğardık
arkadaşların çığlığında
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta