Annemin.. Şiiri - Turgay Pekgirgin

Sıcaktı, sımsıcak..
Bir karanlık içinde,
Sesler gelirdi boğukça..
Gelen şefkatli ses vurgularını,
Hareketsiz tutardım..
Sevinirdim, anlardım sanki..
Sertleşmiş sesler gelirdi,
Duymayayım diye,
Döner dururdum, karanlık sularda..
Şefkatli seslere hareketsizliğim,
Kaygılandırırırdı onu..
Elini koyardı karnına,
Niye benden ses yok diye..
Bilemezdiki, onun için keyiflenip,
Öylece durduğumu...
Sert seslerden rahatsızlığımda,
Dönüşlerimde, ay! diye bir ses duyardım…
Sesini özledikçe döner dururdum..
Sevinçleri ığıl ığıl akardı içine,
Üzüntüsü, kalbinin korkunç
Davul gürültüsüne dönüşürdü..
Karnında ellerini gezdirmeye başladığında,
Kemanların yaylarına sürtüşlerinden çıkan,
Sevgi senfonilerini dinlerdim…
Karnım hep toktu..
Rahattım anne...

Bileydim senden çıkışımda,
Sana vereceğim o acıları..
Çıktıktan sonra,
Beni alıştırdığın kokundan,
Yavaş yavaş ayrılacağımı..
Kocaman adam olduğumda,
Kollarımla seni yatıracağımı,
Ebedi yatağına..
Bilemezdim anne..
Yoksa hiç çıkmazdım..
Rahattım orada anne..
Hiç çıkmazdım..
Sıcaktı…Sımsıcak..
Parçandım anne..
Ayrıldıktan sonra,
Parçalanmış duyguların,
Parçası oldum Anne..
Senin karanlık suların,
Aydınlıkta gördüklerimin yanında,
Koca bir güneşmiş Anne…
Sıcakmış…Sımsıcak bir gerçek..
Adın Ayşe’de olsa Güneş’de,
Anne…