Ben Annemi Özledim Şiiri - Mehmet Cıngır

Benim istediğim minnacık bir evdi,
Bazen annem beni bir gül gibi sevdi,
Annem on kişinin yaptığını yapar,
Âdeta annem koskocaman bir devdi.

Arada ben de yaramazlık yapardım,
Bazen evlere sapanla taş atardım
Anemi görünce de oradan kaçar
Düşe kalka tozu dumana katardım.

Başıma yağan yağmur, tipi ve kardı,
Annem beni soğuk su ile yıkardı,
Bazen çıplak ayaklarla dolaşırdım,
Kumlar çıplak ayaklarımı yakardı.

Ara sıra annem yolları şaşırır,
Yemeği ocakta unutur taşırır,
Bazen elinde değnek peşimden koşar,
Kızınca beni Kafdağı’ndan aşırır.

Annem beni oduna yollardı dağa,
Üzüm toplamağa gönderirdi bağa
Uzun uzadıya tembih eder idi,
“Doğruca git”derdi bakma sola sağa.

Düşe kalka yürüdüm okul yolunda,
Düşmanlar annemin sağında solunda,
Eğer annem ölmeyip de sağ olsaydı,
Sallardı beni bebek gibi kolunda.