Seni sakladım hatıralarımda
Yıllar önce ölmüş olsan da
Çocuklarım olsa da boyumca
Her üzüldüğümde sana koşuyorum hâla
Her çaresiz kaldığımda sen gelirsin aklıma
Ve her ağladığımda gizlice
Başımı okşarsın yine.
Hatıralar okyanusumun hazine adasısın
Sadece ben biliyorum yolunu, bendedir haritası
Hıçkırarak ağlamak istersem bir şefkatli sinede
Aciz kalırsam hadiselerden, kaçmak istersem hayattan
Dinleyen ve anlayan birini her aradığımda
Oraya koşarım, yani sana, bir çocuk gibi anne…
Bu bir vuslattır ki hayallerde ve hatıralarda
Orda sadece sen varsın ve bir de ben anne
Parmakların dolaşırken ak düşmüş saçlarımda
Gözyaşlarım gözyaşlarına karışır anne…
Ya ben büyümeyeydim
Ya sen hiç ölmeyeydin
Ya hatıralarım dirileydi
Ya bensiz gitmeyeydin
Beni burada bırakmayaydın…
ARALIK 2010
Refik YıldızKayıt Tarihi : 2.1.2011 23:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!