Anneme Şiiri - Elif Erkut

Ufacık bir candım,
Minik bir gözyaşı süzüldü gözlerden daha ben doğarken. Giderken de gözyaşlarına boğuldu sevenlerimde,
Giden bende…
Tatlı bir dağ papatyasıydım kırlarda özgürce dolaşan
Apansızca güneşi yüreğinde yaşatan.
Esmekten vazgeçmeyen poyrazdım her esişinde dahada özgürleşen,
Annemin minik yavrusuydum her ağlamasında yanına koşulan
Sonrada annesinin haini oldum onu hiç düşünmeden bırakıp giden.
Elbebek gülbebektim her istediği verilen,
Babasının bebeğim diyemediğiydim hep sevgisine muhtaç kalan...
En başarılısı, gözdesiydim tüm ailenin
Hiç beklenmedik hayaller peşinde..
Hayallerini gerçekleştirmek için ruhlarını karartandım tüm ailenin…
Herkesin sevdiğiydim sevildiğinin farkına varamayan
Aslında herkeside severdim sevdiğimi gösteremeden,
Şimdi bir sese muhtaç kaldım en yakınımdan.
Bir ses buldum rüyalarıma girdi hayali…
Keşke affedebilseydin canım annem beni…