Anneme... Şiiri - Fatma Hüser

Fırtınadan kaçan serçe misali sığındığım
Gözümü sinende açtım,ilk sana sevdalandım
Senin sıcaklığına alışmışım bir kere
Seni nasıl unutur,sensiz nasıl yaşarım?
Anamsın,
Sen sevgisi en çıkarsız,en temiz olansın
Melek kokusunu ruhuma duyuransın
Doğuranım,bakanım,büyütenim
Seni nasıl unutur,sensiz nasıl gülerim?
Bu yüreğin yarısı sendedir
Bu gözler sensiz görmez sevgiyi
Sen ne kadar azat etsen de beni
Kafesim yüreğin nasıl giderim?
Anamsın,
Unutulmaz sevgin işlemiş ta içime
Bir değil bin yıl geçse muhtacım sevgine
Hasretin susuzluğum çağır beni sen yine
İki elim kanda olsa gelirim.
Kimse dolduramaz kalbimdeki yerini
Uzat öpeyim bin kez cefakar ellerini
Senin nemli gözlerin yakar ta yüreğimi
Düşmeden damlalar silmek isterim.
Hadi,gül!
Güller açsın seninle yüreğimde
O tatlı sesinle uzun bir ninni söyle
Yine okşa saçımı yine bana “yavrum” de
Sesini ömrümce duymak isterim.