Anneme... Şiiri - Nuray Açar

Yeniden dünyaya gelseydim,
Yine annem olmanı isterdim…
Şu çocuk yüreğimde yankılanan sesle…
Yokluğunda yarım kaldığımı bilmelisin,
Biliyorsun ki bir yarım sende …
Büyümek, gerçekten içi zehirli bir sarmaşık…
Uzayıp gökyüzüne tüm çekiciliği ile nam salan…
Özlüyorum bu günlerde, bazen de öyle bir nefret sarıyor ki tutamıyorum kendimi
Parçalıyorum sözcükleri kanatarak ve hançerleyerek,
Çevremdekilere, sevenlerime hissettirerek…
Tüm kaprisim biliyorsun ki sana
Ve senin onulmaz yokluğuna…
Bırakmamalıydın beni,
Sende tutsak kalsaydı varlığım, ruhum…
Şimdi serseriyim…
Varım da diyemem yokum da…
An içinde yaşayan o rengarenk kelebekler gibi
Ölümü kucaklıyorum her gece…
Her sabah tırtılın kozasını delip,
Muhteşem bir kelebeğe yeniden dönüşünde var oluyorum…
Ne fayda ki hiç biri benim gerçeğim değil..
Tek gerçek varlığında varlığımı dünyaya getiren sensin…
Yabancı bir adreste,
Uzağında…
Sessiz çığlıklarımda adresimsin…
Gece meşalemsin, ateşine ateşimi katan,
Rüzgarları engelliyorum…
Setler kuruyorum dört bir yanına…
Bu çabama rağmen mum oluyorsun,
Uzağına veremiyorsun enerjini…
Düşüncelerimde galaksilerin en parlak yıldızı sensin,
Güneş sönük bir gezegen…
Gün ışıyıp düş sona erince,
Soğuk sevimsiz sözcüklerin kıskandığı o özel sözcüksün…
Seni çok özledim anne…
Fısıldıyorum,
Güneydoğunun rüzgar hakimine,
Keşişlemesine…
Bana saçlarından bir tel getirsin diye…
Eşarbından sen fark etmeden çalınıyor, rüzgara veriliyor
Bilmiyorsun…
Gece kızıllığı çöktüğünde şehrime…
Kırlaşmış bir tel saç saçlarımda…
Senden habersin gelen bir tel saç…
Gerçeğin oluyor bende o an için…
Saçlarıma katıyorum…
Kokun yayılıyor, gülümsüyorum,
Gözlerimse, çok ötelerde arıyor sararmış tarihleri…
Işık yoğunlaşıyor zaman kadranında…
Minik pembe ellerim geri benim oluyor ve minicik bir kız görüntüsündeki bende…
Sarıyorum bedenimi bedenine…
Sancım düşüyor yüreğine, hissediyor musun?
Büyüdükçe körleşiyor duygular,
Bencillik sarıyor dört bir yanımızı…
Bana öğrettiğin doğrular ve yapmamam gerekenler,
Şimdilerde depremler görmüş,
Tepe takla olmuş durumda…
Kimliğimse hata yapmaktan,
Nefreti beslemekten hoşlanan,
Bir ruhun içinde sıkışmış,
Minik bir kız çocuğu çığlığında…