...Annemdi Şiiri - Sabri Işık

Henüz yeni doğmuşum...
Minik ellerim kocaman bir avuç
Ürkek bedenim sıcak bir kucak içinde
Yeni yeni açan gözlerimle bakıyorum etrafa
Bakıyorum fakat anlayamıyorum.

Bir gece yarısı ansızın ağlamaya başlıyorum
Biraz sonra üzerimde gezinen bir çift el
Tekrar uyutulmak için pış pışlanıp sallanıyorum
Ve bir kaç dakika sonra uyuyorum
Uyuyorum fakat anlamıyorum.

Yavaş yavaş büyümeye başlıyorum
Sağa sola koşuyorum oyunlar oynuyorum
Acıkınca kan ter içinde eve koşuyorum
Bir kadın var yemiyor bana yediriyor, doyuyorum
Doyuyorum fakat anlamıyorum.

Eğitim çağındayım okula gidiyorum
Elimde kitaplar zil çalınca içeri giriyorum
Eve gelince yine o kadın oku öğren diyor bana
Sen hayata bir şeyler ver oda sana, dinliyorum
Dinliyorum fakat anlamıyorum.

Kanım kaynıyor gencecik bir delikanlıyım
Gece geç saatlere kadar dolaşıyorum
Gözünü kırpmadan yolumu gözleyen biri var
Bense hayatı anlamaya çalıştığımı sanıyorum
Sanıyorum fakat anlayamıyorum.

Artık bir askerim vatani görevimi yapıyorum
Geceler bir başka soğuk ellerim buz gibi üşüyorum
Yalnızlık apayrı bir duygu birilerini özlüyorum
İçimde bir boşluk var derin kuyu gibi,hissediyorum
Hissediyorum fakat anlayamıyorum.

Sonunda hayatımın kadınını buldum evleniyorum
Bugün en güzel en mutlu günüm seviniyorum
Aman tanrım yine o kadın sevinç gözyaşları döküyor
Bana mutluluk diliyor bende elini öpüyorum
Öpüyorum fakat anlamıyorum.

Şuan diz çöküp oturuyorum bir mezar başında
Ellerimle toprağı okşuyorum ve geçmişe dönüyorum
Gözümü açtığımda karşımda ilk gördüğüm
Bana yemeyip yediren içmeyip içiren
Benim yolumu gözleyen beni hayata hazırlayan
Yüreğimdeki o sıcaklık içimdeki o boşluk
Ve tek hedefi beni adam etmek isteyen kişi oydu
Geçte olsa anlıyorum o benim ANNEMDİ......