Annem yoksa Şiiri - Hakan Özüçelenk

Hayatın ışıkları söndü artık yalnızım.
Ruhum karardı anneme hasret kaldım.
Acı içinde anamı toprağa saldım.
Sen gittin ama sana doyamadım.

Korktuğum kabus başıma geldi.
Azrail anamı alıp göğe gitti.
Neşem,sevincim, beklentim bitti.
Ölüm meleği beni kedere itti.

Annem yoksa hayat nasıl sürer.
Onu görmemek ölümden beter.
Rüyamda görsem bir an yeter.
Sensiz anam, hayat nasıl geçer?

Şimdi sarmış keşkeler kalbimi ezer.
Annesiz bu can nasıl sevgiyi sezer?
Yeter dedi kader ama bu can özler.
Bir daha kim beni anam gibi sever?

Dünyada her şeye doyulur ama o hariç.
Anam, ruhumun meskeni artık kerpiç.
Bir bakmışsın yıkılmış, kalmamış hiç
Anam üzülme, bu hayat yalan bir geçit...

Kuranı dinledin, anlattım sana cenneti.
Bu dünyada her şey boş beklenti.
Melek gibi temiz duygu dolu o annemdi.
Bana son baktığında ayrılık gibiydi.

Ah! annem,anladın mı baktın öyle manalı?
Nereden bilirdim vaktin gelip çattı.
Anam olmadan bu dünya çok katı.
Anam özlemle senini sevgin kalbime yattı.