Anne!
Bugün anneler günü,
Yani senin ve tüm güzel annelerin günü,
Bugünün hatırına ne olur aç gözlerini,
Bir kez daha kızım söyle,
Yine saçlarımı tara, gözlerinle okşa.
Nefesin nefesimdir, nefessiz bırakma beni.
Olmazları olduran gücün ile doğrul annem, meydan oku hastalığa.
Dünyanın bütün öksüz çocuklarını anneme getirin'' demiştim;
Şimdi ben de öksüzüm, susuzum, soluksuzum.
Konuş!
Tek bir cümle!
Güzel sözler istemiyorum,
Dilersen kaşlarını çat ve azarla.
Bir bilsen ne çok söylemek istediklerim var sana,
Korkuyorum ya cevap veremezsen,
Ya gözlerin devrilmezse gözlerime,
Ya nasihat veremezsen o en bilge halinle!
Şimdi kim dinler beni Eyüp sabrı ile,
Kim saklar sırlarımı yüreğinin derinliklerinde,
Kim örter acılarımın üzerini kirpikleriyle?
Sakin ben ölmeden ölme'' demiştim
Suskunluğunla öldüm anne!
Bir bilsen nasıl ihtiyacım var
Nasıl muhtacım
Nasıl güçsüz, kolsuz ve kanatsızım.
Canım yandığı zaman, sesin geçerdi içimden
Tam o anda başımda tüter, gözümde biterdin.
Günlerdir sesleniyorum,
Neredesin anne! ?
Sen sustuğun gün ateşe verdim çeyiz sandığımı
Yandı Şahmaran desenli patiska,
Yıkıldı mutluluğun evi, sevinçlerim enkaz altında
Kapandı aydınlığın kapısı bir anda.
Sen sustun ya, bileği büküldü içimdeki devin,
Vuruldu kuğular en hassas yerlerinden.
Bir bir döküldü ömrümün sayfaları,
Umutlarım çürüdü dilek ağacında.
Memlekete bahar geldi!
Senin gözlerin kapalı ya;
Ne yeşil eski yeşil, ne güneş eski sıcaklığında,
Yüreğimin saçaklarında salkım salkım buz sarkmakta,
Bütün renkler solgun,
Mavi griye döndü, bulutlar karaya,
Yağmur toprağa değil, göğe ağmakta.
Akasya ağacı beyazlara bürünmedi bu bahar,
Salkım söğüt daha bir eğdi başını benimle
Bu suskunluğun hayra alamet değil biliyorum
Haykırıyorum günlerdir, duy artık sesimi!
Ben kabusta, sen uykuda
Uyku derin huşuda,
Bari rüyalar gör anne,
Gençliğini mesela,
Gülümsesin mimiklerin, yüreğin ağlasa da.
Gidersen, kapanır koca bir devrin kapıları,
Yıkılır sırtımı dayadığım dağ bir fiskede,
Merhametin yurdu dağılır,
Kırılır şefkatin ipi,
Sevgi vurur kendini bir şafak vakti.
Söylemiştim, sen susarsan susar ninniler,
Durur dünyanın döngüsü,
Zelzele olur tanıdık bir coğrafyada,
Gelişinle serdiğin gülistanları ateşe verip
Gitme!
Not:Yüreğimden karanfil gönderiyorum bütün annelerin yüreğine.
Nimet ÖnerKayıt Tarihi : 10.5.2015 13:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sanki yarı canlıydım
Üşüyen belki de buz tutan yüreğim,
Hayat penceresine sıkışmıştı Yıldızlar eskiden canlı
Ve parlaktı rüyalarımda
Belki yıldızlar, yalnızlığın sivri iğnesi batırılıp
Sönen bir balon misali olmuştu
Ay desen, çoktan küsüp gitmişti
Vakti dolan balıkçılar gibi ağlarını vekmişti gökyüzünden
Kimbilir bu kaçıncı haykırışıydı güneşin
Annemin yokluğunda sitemli
Ve matemli
Annem susunca, yüreğim kir pas içinde kaldı
Annem olsa, yüreğimi çitileyip
Sevgileriyle, ya da bakışlarıyla
Ya da sihirli elleriyle, yalnızlıktan
Ve sessizlikten sırılsıklam olan yüreğimi ısıtırdı
Şair ve Yazar:Yunus Baba (Ali Abi)
Kucağına aldığı an ise ömre bedel bir andır.... O dünyanın en temiz canlısı onun yavrusudur..... zamanla hayat onune kadar kirletirse kirletsin... herkes arkasını döner... ANNE, bir tek anne.... her şartta... her an yanındadır yavrusunun.......
Yaşı kaç olursa olsun hep onunyavrusu kalır o!... Kızarsa onun iyiliği içindir... Kendisi için hiçbir şey istemez ondan... Allah'ına duasıdır her zaman....' Allahım ona dert verme, sorun verme!..... Bana ver!... ben çekerim!..' Bu yürek bir tek analarda vardır... evlatları için.... O kadar kıymetlidir evletları.... o kadar kıyamazlar onlara....
Böyle bir annenin büyüttüğü evlat da anasına farklı mı bakar!.... Kıblesi gibidir onun... Her yanlışı anne düzeltir, her sırrını anne saklar, her hüznünü anne neşeye çevirir, her belayı anne defeder...
Anneyle yaşamak ne kadar uzun olabilecekse o kadar uzun olmalı....Annenin evlada kattığını, verdiği özgüveni, sevgiyi... hiçbir kimse veremez...
Birgün yoluğuna gelir sıra!..... İster istemez!... Bu her annenin duasıdır... 'Allah'ım bana evlat acısı yaşatma!'.... 'önce beni al!'.. der gibi... işin doğasu da budur.... Ama şair demiş ya 'her ölüm erken ölümdür' diye... nne kaç yaşında olursa olsun her annein ardından duyulacak acı da aynıdır......
Bana iki yıl önceki acılarımı hatırlattı, yaşattı bu şiiri Nimet Hanım.... Duygularıma tercümen olmuşsunuz sanki....
Aslında hepimiz ne kadar ortak şeyler yaşıyoruz birbirimizden habersiz, farklı yerlerde ve zamanlarda....
Kendimden çok şey bularak okuduğum şiirinizi ve sizin duyarlı yüreğinizi içtenlikle kutlarım.... Sevgilerimle....
TÜM YORUMLAR (44)