-Hani, kadınlar günü deniyor ya, her kadın madem bir gün anne olacak... 'Anne'lerine duydukları sevgiyi sıcacık tutsunlar yüreklerinde ve doğursun-doğurmasın yavrulara sunsunlar. Lütfen...-
Anne olmak ne demek
Desin bana yüreğin
Desin bana ellerin...
Annem uzakta benim,
Gelemiyor yanıma...
Tutarım elimi annemin de
Giderim anneme,
Sarılır koklaşırım
Döneriz evimize.
Ben küçük bir çocuğum,
Almıyor aklım bunu.
Neden herkesin annesi bir,
Neden bende iki anne....
Geceleri yatıyorum,
Annem okşar saçımı.
Gözümü kapatıyorum,
Düşümde annem var,
Sallıyor beni beşikte.
Annemin saçları altın sarısı...
Uyanıyorum öpüyor beni annem.
Simsiyah saçları
Ne güzel parlıyor annemin.
Yarın anneler günü,
Elimde tek bir gül var,
Kime vereceğim...
Annem, nerdesin?
SERAP HOCA
Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 8.3.2007 13:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir Adam ve İki Kadın Sarıp sarmalanan bir sevgiydi bu. Duyduğu diğer aşklardan hiç de farklı değildi.Tüm sevda öykülerinden bir esinti vardı sanki onun kıvrak zekasında, içten gülüşünde, arzulu gözlerinde. Elini tuttuğunda canı giderdi. Al dedi bir gün, al ömrümü...ver ömrünü. Gel birlikte ak pak olalım, geçsin yıllar. Nasıl da çabucak karar vermişlerdi. İşte bir evdeler. Kapattıkları kapının içinde sevgi ışığı vardı. Savuruyordu mutluluk onları birbirlerine. Ne kadar zaman geçti, ne oldu...Daha kucaklarında bebecikken ikinci yavruları, neden soğudular birbirlerinden bilemediler. Bir buz dağı girdi sanki aralarına. Ne iki yavrunun sevgi dolu gözleri, ne adamın ümitle kadına bakışı tutamadı kadını o evde...Gitti. Ardına bakmadan. Yıkıntıları ezerek, bir damla gözyaşı dökmeden gitti. Bomboştu duvarlar. Soğudu oda. Yalnızlık sardı bedeni. Tırmandı soluk. Tiz çığlıkları çocukların, birbirine karıştı...Olmadı. Süremedi bu yalnızlık. Gitti ardından...Uzaklıkları aşarak. Elini tuttu yüreğindeki sevginin sıcaklığıyla.Dön dedi, gene bir olalım. İki kara göz bekler yuvada seni. Olmaz dedi kadın, bunaldığını diyerek. Küçük kasabanın boğucu havasından kopmanın verdiği rahatlıkla, kentin sokaklarını adımlarken. Olmaz, dedi. Dönemem. Sen gel, dedi. Adam, bağlılıktan söz etti,anam dedi. Olmadı. Bir olamadılar. Döndü yıkık omuzları ile adam, yuvam diyemediği eve. Duvarlar ağladı acısına. Çocuklar anlamsızca bekliyorlardı anneyi.Ve bir anne buldu onlara. Gül yüzlü, ipek saçlı, sevecen....Bir de kardeş deyip saracakları can. Hayat akıp gitti kendince. Çocuklar, '' iki annemiz var bizim'' diyorlardı yeni gelen annelerine sevgiyle sarılarak. Otobüsteki adam da duydu çocuğun bu sözünü, yanındaki kadına derken:''İki annem var benim. Bu, üvey. Yanındaki de kızkardeşim. Öbürü de onun, aslında o da kardeşim.Biz, her hafta sonu annemizin yanına gidiyoruz. Bu annem götürüyor bizi anneme. Biz annemde kalıyoruız. Sonra bizi alıp geri getiriyor annem, evimize.'' Annem, derken çocuk eliyle ön koltuktaki kadını gösteriyordu sevgiyle. Adamın kafası allak bullaktı. Bu, nasıl bir işti? Annelik neydi? Anne olmak neydi? Otobüs köşede durdu. Sarı saçlı, kısa boylu bir kadın bekliyordu gözlerinde sevgiyle. Çocukları ellerinden tutup indirdi anneleri, öpüştü iki kadın ve anneleri; çocuklara sarılarak ''Yarın beşte alırım, altı otobüsü ile döneriz. Çocuklarıma iyi bak. ''dedi. Çocuklar annelerine sarılıp giderlerken kadın, otobüse geri döndü; oğluna sarıldı sevgiyle ve el salladı yavrularıyla annelerine. 29.4.2006 Serap Hoca
Saygılar. Yazdığınız yorumu okudum. Aklımda bile yoktu yarış...Sadece öz-üvey olma konusunda isterse doğurmayanların bile anne sevgisini hissedebileceğini, bunun için tek gerekli olanın istemek olduğu düşüncesini aktarmak amacıyla yaşadığım bir olayın izlerini kaleme aldım.
Öyle güzel yazmışsınız ki, siz o şiiri yarışma şiirleri içinde görmek istediğiniz için yolluyorum yarışmaya. Ödül ya da derece almak değil, belki okuyanların belleklerinde bir iz kalır. Kim bilir... Saygı ile. Teşekkür ederim..
SERAP ÖZALTUN
Bu şiirin ''Anne'' konulu şiir yarışmasına katılması gerektiğini düşünerek yorumluyorum.
Sevgili kardeşim : Serap Hoca
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir için teşekürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
Ne bizden öncekiler, ne biz ne de bizden sonrakiler:
O KUSURSUZ MELEĞİ EKSİKSİZ ANLATABİLECEK BİR ŞİİR YAZAMAYIZ!... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı sağlayan annenizin mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum. Anne konusunda yazılan her şiire eğer puanlamaya açık ise şiire tam puan veriyorum. Tam puan haricinde başka verilecek her puan için üzüldüğümü herkesin bilmesini istiyorum. Kim kendi annesine yazdığı şiire Tam puan haricinde başka puan verir ki?...
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için:
http://www.antoloji.com
SİTEmize teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür adiyorum
Elbette adı yarışma olunca dereceye girenlerimiz ve giremeyenlerimiz olacaktır. Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan seçkin jüri üyelerine başarılar diliyorum Zira en büyük yük onların omuzlarında olacaktır. Ve işleri gerçekten çok zordur!...
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olması ve:
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sunuyor , şiirinizi İlk Tam Puan ile selamlayarak huzurunuzdan saygı ile ayrılıyorum.
İrfan Yılmaz. -TEKİRDAĞ.
elimde tek bir gül var,
kime vereceğim...
annem, nerdesin?
Ah ah, gül anneler, gülü kıskandıran güzelliklerine tarif olmayan.
Anneyle vatanı hep aynı görmüşümdür, her ikisi de kutsal ve olmazsa olmazlarımız.
Güzelm ama hüzünlü anlatımı bizlere sunan yüreğe selam olsun.
Saygıyla.
TÜM YORUMLAR (9)