Annem Herşeyin Farkındaydı

Dilimden besmele düşmezken,
ağzımdan votka kokardı.
Camilerde ezanlar okunurken
ben arabesk dinlemeyi tercih ederdim.
Annem her evden çıkışımda, ayet-el kursi oku diye sıkı sıkı tembih ederdi.
Ben cumaya gider
sonra arkadaşlarla meyhanede buluşurdum.
Bir garip muammaydı tüm hayatım.
Benim beni çözememezliğimdendir,
senin beni çözememezliğin.

ben böyle değildim aslını sorarsan.
Senin bana her gelişinin,
benden birşeylerin gidişi olduğunu görmeme
engel oldu adına aşk denilen
illet ve yapışkan şey..
Ben aşkını defalarca bıraktıysamda
aşkın beni asla bırakmadı.
Sıgara gibi yani.

Git gide kötüye gidiyordum.
ve hiç birşeyin farkında değildim.
Annem herşeyin farkındaydı.
Saçıma düşen ilk beyaz telin,
yüzüme yavaş yavaş düşen çizgilerin
ve gözümden süzülen kan damlalarının farkında
olduğu gibi herşeyin farkındaydı..
Geceleri başucuma oturup ağlardı usulca
kendine dön benim deli oğlum derdi.
ben aşığım diye savunurdum kendimi
yani
göz göre göre ölmek istediğimi savunurdum.

hey yıllarımı yoluna kurban
ettiğim kan bakışlım..
sevginle öldürüyorsun beni..
sende farkında değilsin
benim gibi..
Ama annem herşeyin farkında..
ve hiç bişey değil eskisi gibi