Annem'e Mektup Şiiri - Zuhal Keskin

Sevgili Anneciğim;
Bugün seni rüyamda gördüm.Bana gülümseyip sessizce öptün.Şimdi sana öle muhtacım ki,öyle çaresiz, öylesine garibimki.
Zor geliyor artık hayatın yükü kaldıramıyorum.Kendime sığınacak bir liman arıyorum bulamıyorum.Kimse sen gibi değil anneciğim.
Öpüşü yalan, sarılışı yalan dostlukların.Ne zaman zora düşsem, canım acısa sen geliyorsun aklıma annem.
İşte sensiz geçen bir anneler günü daha....
Geceden,yaradan acı.
Yanımda olsan saçımı okşardın,ellerini öper,helalliğini alırdım.Ama sensiz kalmışım annem.Kimseye güvenim kalmamış bu hayatta,
yanlızlığın gurbetin pençesinde eriyip yok olmuşum.Bir tekmede hayat vurmuş körpecik yüreğime...Şu yalan baharda açan filizlerin,
güllerin; daha güneşe bile gülmeden solmuş.
Sensizlik ne zormuş annem.
Derdin bana inanmazdın! ! ! ! !
'Anne ' olmadan annenin kıymeti bilinmez diye...
Şimdi anladım bu sözün manasını annem.Yaptığım hatalar ve kırdığım kalbin için binlerce kez özür diliyorum senden annem.
Biliyorum ben var olmuşsam senin dualarınla varım..
Yok olmamışsam senin varlığınla...Sensizken yok olur küçülürüm annem.Bu günü sensiz yaşamak ne acı şey
Anneler Günün Kutlu Olsun Annem.Allah seni ve babamı başımdan eksik etmesin.Sizi çok seven ve özleyen kızınız...