Annem'e Şiiri - Emel Coşkun

Bu gün saydım günleri,
Tamı tamına on dört yıl,dokuz ay,on yedi gün olmuş...
Sen beni sensiz sen beni sessiz sen beni kimsesiz koyalı buralarda.
Parmaklarım yetişmedi bu hesaba,kafam karıştı...
Ben sana sensizliği anlatmak istedim nedense.
İçimde zaman zaman bir yerim eksikmiş gibi oluyor,
Sanki ağzım var dilim yok,bacaklarım var yürümeye halim yok,
Sanki sol yanımda bir ağırlık taş yığınları yığılmışçasına omuzuma...
Hiç kalbimden gitmeyen buruk bir acı boğazıma kadar tırmanan...
ve gözyaşları kirpiklerimden eksik olmayan.

Sensizlik neye benziyor biliyor musun Anne;
Hiç bir şeye!
Sensizlik kime benziyor biliyor musun Anne;
Hiç kimseye!

En yalnız yalnızlık bu benimkisi,
Dolduramazlar,çünkü vermem yerini ben kimseye.