Annem Cenazemi Arıyor Muş! ! !
hangi bodrumda
,hangisi benim çocuğum diye..?
Yeni yasalar çıkarmışlar,
bu arada! !
"üç gün içinde,
sahipsiz gömülsün"diye,cenazem! !
Sahi,
umutlarımı da öldürebilecek misiniz..?
Yaşadıklarımı,sevdalarımı..?
En çok da ne koyuyor,
biliyor musunuz..?
Bu sessizlik ve karanlık! !
Cesedim işkence altında,
anadan üryan soyuldu
ve
sosyal medya’ya servis edildi,
duymayanınız yoktur sanırım..?
Kaldığımız karanlığın sokak başında,
içi yangın yerıne dönmüş bir Anne’nın
çığlıklarını duyuyorum! !
'Beni de,
beni de vurun’ diye,
feryadı figan bir Anne’nin sesi...
Bazen sokak başlarında vuruldum,
en sevdiklerimin gözleri önünde,
bazen tenha bi yerde...
Ulaşamadılar bana,
ip attılar,
ağır yaralıydım,
tutamadım son nefesimi vermeden...
Annem Cenaze mi Ariyor muş! !
İlkin,
işkencehanelerde tanıştık,
"Allah yok,
Peygamber izinde" diye yazılıydı,
giriş kapısının tam üstünde...
Sonra,
çocukluğumun kapısı önünde,
çocuklarımın gözleri önünde vurup,
asit kuyusuna attılar,
cesedim tanınmasın diye.! !
Dokuz ay karnında taşıdığın,
saçlarını okşayip
sevgi denizinde büyüttüğün evladın,
asit kuyusunda Anam,
asit kuyusunda! !
Bir parça arta kalan çorabımdan mı
tanıyacaksın,
D.N.A testinden mı,
bilinmez...
Şimdi de Cizre’deyim,
ölüm mangaları sarmış etrafımı...
Bodrum dayım Anam,
bodrumda..!
Hani insanların tatil için gittiği
bodrum değil,bu!
karanlık,
sessiz ve susuz bodrum,burası...
Bana her yaklaştığınız’da,
hani sizi de gözaltına alarak,
korkutmaya çalıtılar ya,
işte orada.! !
0
koskoca karanlığın ortasında,
Sen ve çocukluğum geldi aklıma…
Hani görecegimiz,
görmesini özlediğimiz
sevdalarımızı düşündüm bir an..?
Ne çok sevdık biliyor musun..?
Aşık oldum Anam aşık,
hemde sırılsklam bir aşk…
Bir de hem yaralı,
hem de çoook susadım,
biliyor musun..?
İkinci kerbela burası,
soranlara,
öyle anlatın olur mu,
unutmayın! !
Neden bir damla su yok Anam..?
İçim kavruluyor şimdi,
bir damla su,
Sen ve Babam,
bir de vurulan yoldaşlarım...
Axx be Anam,
sevginle büyüttüğün
evladın ruhunu satmadı,
bilesin...
Ve inandı,
sizler de inanın,olur mu?
Sakın he,
mahçup etmeyin beni...
Kardeşlerıme de söyle Anam,
harf harf,
kelimesi kelimesine...
Sen yine de,
beni aramaktan vazgeçme,
olur mu..?
Hani göremezsen de beni,
bana benzeyen birini bulursun,
oralarda…
Belki Sur da,
belki başka yerde,
ama sen hiç vazgeçme olur mu,
Anam..?
Beni bulacaksın belki sonunda,
yaralı veya şehid,
ama sen hiç susma olur mu,?
Her yerde ve herkese anlat,
bizi.! !
Belki bir asit kuyusunda,
belki bir sokak ortasında,
belki çırılçıplak meydanlarda,
belki bir taş oyuğunda,
veya,
bir toplu mezarda...
Belki de,
kimsesızler mezarlığında,
kimliksiz,resimsiz...
Ya da,
bir bodrum karanlığında?
Belki puşimle tanırsın beni,
belki de eski bir yara izimle,
bilemem.! !
Ama sevdin ve büyüttün ya,
bir de helal sütünü verdın bana,
ondan dır belki de,
inan ruhumu satmadım Anam,
satmadım
ve
aşkıma ihanet etmedım,
Ser verdim,
sır vermedim...
Ben hiç susmadım,
sizler de susmayın,olur mu..?
Emin Ali
2016/Amed-Cizre
Nuseybin/Bismil/Sur/Slopi/Şırnak/
ve Silvan sokaklarında katledilen
Ve CİZRE
Bodrumlarında diri diri yakılanların anısına…
Kayıt Tarihi : 13.10.2016 18:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!