Annem ayşeyle halam nebiş

Annem,ayşeyle,halam nebiş,birbirlerini çok severledi nereye gitseler beraber giderlerdi hemde akranlardı,birgün ikiside istanbuldan bana izmire gelecekler bende onları yeni evlenen kızıma ısparta yalvaça götüreceğim
kardeşim bunları haremden bindirmiş birde ablam gelmeden izmirde arabadan inmeyin diyede,tembihlemiş,arabalar geliyor boşalıyor peş peşe
bunlar yok istanbuluda aramıyorum telaşa vermemek için yazıhaneye sorum ooo arabalar geldide bakıma gitti bile demezlermi? hemen bir taksi tuttum arabalar ykanıyor çaylar içiliyor sordum,muavin haa o çok konuşan kocakarılarmı,biz onları menemen dolmşlarına bindirdik hv.lojmanlarına gideceklermiş dedi,hemen gitim alt komşum almış bunları neyse yukarı çıktık
bunlar kardeşim tembihlediği için koltuktan kalkmamışlar halbuki garaja geldiklerinde ayağa kalksalar beni görecekler,neyse hadi bakalım şimdi arabada hanginiz çok kouştu halam ııııh ben hiç ağzımı açmadım hep ayşe
konştu annem gözüyle halamı işaret ediyor,neyse kızıma gideceğiz annem ıspartaya giderken sen halanla otur istanbuldan gelirken beni cam kenarında sıkıştırdı hiç rahat edemedim deyince ben halamla oturdum halam kilolu annem ufak tefek,ama halam işin farkında ikide bir ayşeciğim yanına gelimmi beni özlemişsindir,ama annemde tık yok uyuyor göya
halam gene sesleniyor derken annemin arkasında otuan irikıyım bir kadın
ellerini beline komuş döndü halama bağırarak,bane,bak bane,ayşe,aplamı
rahat bırak ne istiyon kadından yanına varmim haa,demezmi,yalvaça kadar güldük anneme sahip çıktı diye