Annem Şiiri - Muharrem Bektaş

Emdiğim süt burnumda,
Hatıran göbeğimde koca bir delik.
Ninnilerin kilise çanı gibi saat başı çınlıyor.
Beni yolcularken akıttığın yaşlar,
En acı yerimden kanamaya başlar.
Yüzün yastığımın altında, yüzün ezberimde,
Gözyaşımda paslanmasın resmin diye.
Saçlarını okşayarak uyurdum, saçların nerede.
Önlüğüme koyduğun üçgen mendili vermeye,
Ve yine gel yakamı düzeltmeye.
Gel azarla bu evladını,
Kırılmaz kalbim, unuttun mu?
O kalpte senin.
Beni karnında taşıdığını söylerdin,
Karnını özledim anne.