Annem Şiiri - Murat Haydaroğlu

O telsizlerdeki, tek oda evde.
Sadece hasır var, serili yerde.
Bizler uğramasın, diyerek derde.
Ağlarsak gönlümü, hep hoş ederde.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Temizlik yemek iş, evindi derdi.
Misafir gelince, hizmet ederdi.
Yavrum doysun diye, az yemek yerdi.
Çocukları için, kol kanat gerdi.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Evlatların işi, kolaylaşıyor.
Anneler engeli, yıkıp aşıyor.
Geçiyor seneler, günler şaşıyor.
Evlat sevgisini, kalpte taşıyor.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Kollarında sıcak, kucak özlerim.
Aklıma gelince, ağlar gözlerim.
Anı oldu anne, güzel sözlerim.
Ani gelsen sana, güm pir közlerim.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Annem yokken acım, hep tazelenir.
Kaderdir tanrıdan, geldi ne denir.
Senin ruhun bende, daim bedendir.
Saygı sevgi duyup, mutlu edendir.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Sorsam sana olan, borcumda nedir.
Hakkın ödenmez, annem hediyedir.
Özlüyorum seni, bil üç senedir.
İnan annem sevgin, her an bendedir.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Aş verdin süt verdin, ömrünü verdin
Evladım yavrum der, kalpten severdin.
Severek yavruna, hizmet ederdin.
Murat oğlu güzel, kızla everdin.
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.

Çarşamba dünyaya, o veda etti.
Tanrım emaneti, alınca gitti.
Anneler hak eden, inan cenneti
Yaşarken olmadı, bize minneti
Anneme Osmanlı, kadın derlerdi.