Annem Şiiri - Nuriye Nira Uzun

Yalızlık bile yetişemiyor bazen kimsesizliğime
Öyle kimseszim ki hayat bile kıskanır
Ama o benim gibi kimsesiz olamaz
Ay olmadan, güneş doğmadan
Rüzgarı esmeden, ağaçlarının dallar kükremeden
Kuşları uçamadan ölürlerken kimsesiz olamaz hayat
Sahip çıkması gerektiğini ona ihtiyacı olanları görürken
Kimsesiz olamaz hayat
Gözyaşlarını dünyaya serpiştirmeden
İçindekileri yosunlu yüreğine vuramadan
Ağlayamaz Annem...