Rüyalarımda korktuğum zamanlarda
Sana koşardım annem
Yanımda olsaydın sana yaslanırdım
Ben şimdi kime sarılacağım annem
Gittin dünyadan yoksun işte
Örgenince yokluğunu
Şehir üstüme üstüme geldi
Gökkubbe üzerime çöktü sanki
Annelerin hasıydın sen
Ne güzel de gülerdin
O gülen gözlerin toprağa aktı
Doyamadım ben sana annem doyamadım
Askerliğim bitti döndüm ama
Sen gitmişten ötelere
Sarılamadım sana koklayamadım seni
Oturdum ağladım saatlerce mezarının başında
Gözlerim hep yaşlı senden sonra
Geride siyah beyaz bir resmin kaldı
Bir de bana ördüğün yolluğun
Her sabah o yolluğun uğurluyor beni işe
Gittin ama ötelere her zaman aklımdasın yüreğimdesin annem
Üniversiteyken kışlık kavunlar saklardın bana
Bir defasında bir narı bile saklamışsın
Küçük öğretmenim yesin diye
Sımsıcak gülüşünü beni kuzum diye koklayışını
Yağda yumurtalarını
Özlüyorum özlüyorum annem
Sensizim şimdi sensizlik koca bir hiç
Hatıralarınla yaşamaya çalışıyorum
Bir torunun oldu annem
Ah bir görebilseydin onu
Nasılda severdin sen onu annem
Anlattım seni nasıl yüce bir anne olduğunu
Getirdim sana onu
Ben ağlarken kabrinin başında
Torunun da ağladı annem
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta