Anneler Yetimhanesi Şiiri - İsa Yılmaz

kapının önüne kadar gelmişti
yürekte doğmuş, damarlardan geçip
gözlere vardığında yaş olan acılar gibi
akmak, gitmek istiyordu artık
anahtarlar avuçlarında terliyor
hayaller yüreğinde titriyordu
istese gidebilirdi, her yer onundu
sadece kapının koluna dokunacaktı
dur diyecek herkes çekip gitmişti zaten
gölgeden bir dostu bile yoktu
git, diyordu içindeki ülkenin tüm ölüleri
hadi git…
büyük bir nefretle açtı kapıyı
geçti sonsuzluk tarafına
her yer, her şey onun
tüm düşler onu bekliyor
durdu, düşündü ve geri döndü
çelik kapının üzerine
terk edilmiş anneler yetimhanesi yazıyordu
hıçkırıklarla sürgülenen kapı kapandığında
karanlığın en zifiri yerinde bir kadın ağlıyordu…

xxv.vıı.x