Trafik bu kadar mı çorba
bu kadar mı düzeysiz, acımasız
ölçüsüz, kuralsız olacaktı
magandasıyla, züppesiyle, zındıkıyla,
camışıyla?
çiçekçilerin önü araba kuyruklarıyla
bu kadar mı boğacaktı kavşakları
yavşaklar gibi? !
dev alışveriş merkezlerinin iç koridorları
bu kadar mı dolacaktı karınca sürüleri gibi
birbirinden güzel hediyeler alma yarışıyla?
bu kadar mı fazladan para basacaktı otoparklar?
ara sokak mafyasının cebi bu kadar mı dolacaktı?
o, tüketen eller bu kadar mı fazla daldırılacaktı
aşınmış ceplere
adına “anneler günü” denmiş bu Pazar gününde?
bu fazlalık, bu cümbüş, bu kargaşa
bu tüketimin tavana vurması
yorar zengin gönülleri...
annesini hergün seven
sık sık arayıp, gören kalpten bağlıları...
çok masrafsız –sevdim- ben bugün annemi inadına.
sabah 09.30’da aradım, sesimi duyurdum
o mutlu, ben mutlu...
zaten yarın da ararım...
ama bir şeye sevindim;
ben bu “tüketim kargaşası”na katkıda bulunmadım.
(Mayıs 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 14.5.2006 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Acılar ve hüzünler aynı, bütün annelerimizin acı ve hüzünlerinin aynı olması gibi...
İzninizle size bende benzer bir şiirle gelip acınızı paylaşmak istedim. Sevgilerimle.
Kazım BEYSÜLEN
.........................................
Anneler Günü
Ana’m
başımın tacı
Derdimin ilacı.
Bugünün adına “Anneler Günü” diyorlar.
Biliyorum sen “aldatmaca bunlar yavrum” diyeceksin,
Biliyorum güzel anam biliyorum.
Analar sadece bir gündemi anılmalı?
Bu bir oyun.
Analık ve ana hakkı üstüne
çirkin bir oyun.
Bu oyun analarını anmak istemeyen
bir takım (tüccar) hallederiz (!) kafalıların oyunu olmalı.
Senin deyiminle “Gavurun icadı”
Bütün hepsi biraz daha satış,
Biraz daha para için.
Böyle bir günde, sana gelemem.
Bilirim gelsem de kızardın bana;
“Allah’ın günleri torbaya mı girdi.” derdin.
Elbette ana,
Allah’ın günleri torbaya girmedi.
Ana ben takıldım günün adına,
gene de gelmek isterdim sana.
Anam şimdi uzaktasın gelemem.
Özledim seni,
özlemimi anlatamam.
Vadem dolmadı, günümü bilemem!
Lakin, bir gün binersem dört kolluya,
Sevenlerimde dolarsa –Beni uğurlamak için –
bulunduğum avluya.
Sardıklarında bir parça aklibas’a
Gelebilirsem ayağının dibine.
Söz anacığım o zaman
senden ayrılıp gitmeyeceğim bir yere.
İşte o zaman benim her günüm
“Anneler Günüm” olacak…
......................
1992’de kaybettiğim canım anacığıma minnet ve saygılarımla…
Kazım Beysülen
sabah 09.30’da aradım, sesimi duyurdum
o mutlu, ben mutlu...
zaten yarın da ararım...
ama bir şeye sevindim;
ben bu “tüketim kargaşası”na katkıda bulunmadım.......
Armağanla seviye tesbit testine tutulan günlere daha az söylemişsiniz....tebrikler....
TÜM YORUMLAR (2)