Anneler Şiiri - Sami Gök

Ne bilge gibi bildik,
Ne kitap gibi okuyabildik.
Yüreklerimizin,
Köşkünde gizledik anneleri...
Gözlerimizi açarken,
Dünyayı öğrensek de gözlerinden.
Sonu gelmez emişlerle emdik,
Doyumsuz açlığımızı,
Doyurduk,
Sütlü memelerinden…

Doğsak da,
Çocuk gelin annelerden,
Öldürülenlerden,
Menekşe gözlü çobanlardan,
Arta kalsak büyüsek.
Savaşsak,
Onların hukuku için.

Zalimlerce,
Katledilsek yerin yedi kat dibinde,
Madende.
Emek uğruna,
Ekmek uğruna.
Ya da yeniden dirilsek,
Şafağın türküsünde,
Ağıtlarda,
Yaşam bulsak,
Bir ney içliğinde,
Söylensek bir annenin dilinde.

Bir türkü tuttursak,
Barak havası,
Askerlik üstüne,
Sevda üstüne.
Ağıtlar yaksak,
Öldürülen annelere,
İdam sehpasında,
Ya da sokak ortasında,
Can verenlere…

Yüklesek kaçağı,
Seher vaktinden önce,
Kurşunlara gelmeden.
Dilimize,
Bunlar dizilmeden.
Ya da bir şeyler dökülmeden,
Gözlerimizin imbiklerinden,
Kavuşsak,
Gözlerinde, özlem kokan annelere.

Kar kürtünleri gibi,
Otobüste, tren de,
Koca koca kentlerde,
Üst üste işe gidiş- gelişlerde,
Yorulmayan,
Anneleri,
Okullarda ders veren öğretmenleri,
Dünya kaç bucak öğretenleri.
Yaşamı bal peteğine çeviren,
Yorulduğu zamanı bilmeyen,
Kanatları nakışlı kelebekler gibi,
Rüzgârda savrulan eteğiyle,
Durmadan seğirten,
Anneleri anlayabilmek…
Ağlayabilmek peşlerinden…

Ah! Ah!
Bu dünyadan zamansız,
Dermansız,
Sessiz sedasız,
Gökyüzünden uçup giden,
Turna katarları gibi,
Göçüp giden,
Yüreği ocak yangını anneler.
Size yüreğimden,
Bir de şiirlerimden başka,
Ne verebilirim ki…

10.5.2015/Ayvalık-Saat 01,05

Anneler gününde tüm annelere ve anne adaylarına ithaf olunur.