Anneciğim Şiiri - Abdullah Demirel

Ne zaman düşünsem annem, buğulanır gözlerim,
Gelir aklıma o günler, nice zorluklarla dolu.
Sen eğitmen babamı, ben seni erkenden kaybettim
Yedi çocukla yürüdün tek başına bu zorlu yolu

Yoktu ellerimizde servet, var olan sadece sevgiydi
Her gün çıktın savaşa, dualarla ve yorgunlukla.
Gözlerinde umut ışığı, kalmadın hiç yarı yolda,
Biliyordun ki, aşkla, hırsla geçilir umutsuzluk geçidi

Her birimizi yetiştirdin, sevginle büyüttün bizi,
Her şeyden vazgeçtin bizim için anneciğim
Şimdi andıkça yüreğim sızlar, anılar burkar içimi
Sen bizim tek dayanağımız, koruyanımızdın anneciğim.

Sensiz geçen günler zor, özlem dolu anılarla dolusun,
Şimdi melekler arasındasın gözlüyorsun bizi
Hiç solmayan sevginle başucumuzdasın
Kalplerimizde yaşıyor, yaşıyorsun.
Abdullah Demirel 12 Mayıs 2024