Anneciğim ! Şiiri - Muharrem Pala

Dokuz ay karnında kaldım yetmedi
Doğurmakla beni işin bitmedi

Nazarla geldim tüten ocağına
Bağrına bastın, aldın kucağına

Ninniler söyledin uyutmak için
Sevginle besledin büyütmek için

İşini yaparken bindim sırtına
Sen varken meltem oldu, esen fırtına

Kokuna alıştım kucağındayken
Ağlamadım hiç, sen yanımdayken

Hem arkadaşım oldun hem de sırdaş
Sensin benim yardımcım, bana yoldaş

Sayende, kafa tuttuysam hayata
Büyüdüm, bir nebze erdin rahata

Anneciğim, ödeyemem hakkını
Benim için uyumadın uykunu

Kır çiçekleri serpilse yolunda
Azdır, "Cennet varken ayak altında"