Anne yüreği Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Ben birgün insanlığı aramaya çıktım
Aramadık yer bırakmadım gayrı
Her seferde eliboş döndüm geri
Tek teselli üzülme dedi Annem...

Günler günü ay ayı kovalarken
Yorgun düştüm annemin dizlerine
Ben ney üfler eller kaval çalarken
Çok dokunmuş annemin yüreğine...

Buldum işte sonunda insanlığı
Melek gibi birinin gözlerinde
Bilerek gizlemiş sanki kendini
Senelerce annemin yüreğinde...

Yiğitler ölürde yiğitlik ölmez
Yine yaşar bir annenin gözlerinde
Anneler ölürde insanlık ölmez
Yine yaşar bir annenin yüreğinde...