Anne yüreği Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Anne Yüreği
Ben bir gün insanlığı aramaya çıktım
Aramadık yer bırakmadım gayrı
Her sefer de eli boş döndüm geri
Tek teselli üzülme dedi Annem...

Günler günü ay ayı kovalarken
Yorgun düştüm annemin dizlerine
Ben ney üfler eller kaval çalarken
Çok dokunmuş annemin yüreğine...

Buldum işte sonunda insanlığı
Melek gibi birinin gözlerinde
Bilerek gizlemiş sanki kendini
Senelerce annemin yüreğinde...

Yiğitler ölür de yiğitlik ölmez
Yine yaşar bir annenin gözlerinde
Anneler ölür de insanlık ölmez
Yine yaşar bir annenin yüreğinde...