Anne... Hani kucukken bilye oynardim camurda, Ellerim catlar,kocaman yara olurdu. Aksam ellerimi sicak suya batirir, Bir guzel kremlerdin yaralar gecsin diye. Simdi kalbim de okadar cok at kosturan oldu ki, Dur diyemedim... Ligme ligme oldu, Hatta; Kalbimin catlaklarina dussem kaybolurum. Soylesene bunlar nasil gecer, Bunun ilaci,tedavisi Nedir Anne.... Biliyorum yine Sana ben asik mi ol dedimdiyeceksin. Ama bu ask acisi degil, Adi,tarifi olmayan baska bir sey Anne. Ne olur Nedir diye Sorma Anne.! Sussam Uzulursun, Anlatsam Dallar Kirilir...
Mehmet SoysalKayıt Tarihi : 31.3.2012 02:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Soysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/31/anne-sorma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!