Anne Şiiri Şiiri - Feyzullah Akçay Anıl

Ne zaman ağlamak istesem dur derdin ağlama,
Ben yanındayım, ben senleyken beni de hüzne bağlama

Ne zaman bir yerlerde yalnız kalmak istesem,
Olmaz derdin, yalnız kalma, ben varken kendini kısıtlama

Ne zaman umutsuz düşsem, sen gelirdin yanıma
Derdin umudunu bırakma, sakla başka yarınlara

Ne zaman yorgun düşsem sen kaldırırdın ayağa
Tutardın kolumdan sürerdin mutluluğa

Ne zaman gitmek istesem kal derdin yanı başımda
Sen olmassan ben bir hiçim aslında

Ne zaman başım sıkışsa sen gelirdin yardıma
Oğlum üzme kendini, bak ben varım hala

Ne zaman kokuna hasret kalsam koklardım eşarbını doyasıya
İçime çekerdim cennet kokunu o an keşke dünya dursa

Hasta yatağımda sen beklerdin saatlerce
Sen çekerdin çilemi ses çıkarmadan bile bile
Uykusuz kalırdın göz kapakların aralanırdı
Gine beklerdin seve seve...

Sen gülerdin ya gözlerinin içi parladı
O kokuna hasret kaldım, sensizlik beni dağladı
Sen gittin gideli yüreğim acılara boyandı...

Gülleri bile kendinden kıskandıracak kokun vardı
Ne zaman sarılsam sana cennet iki elimin arasındaydı
Seninle her günüm özel her geçen vaktim bana kardı

Sen gittin ya;
Yoruldum anne,
Sahte yüzleri bin bir kılıfları gördükçe
Hasret yükü çektirdiler dayanamadım ben de
Sen hep derdin ya oğlum kendini üzme
Geçer bu günler sabret bekle...

Beni mutluluk hayallerimden ettiler
Senin kıyamadığın yavrunu, göz kırpmadan bitirdiler
Senden başka kimsem yokmuş geç anladım
Yokluğunda en sevdiğin eşarbını kokladım...

Düştüğünde ilk tekme dostundan gelirmiş derdinde
İnanmazdım anne
Sen ne dediysen bir bir yaşadım ben de

Tutanacak bir dalım bile kalmadı
İnan Yokluğun yüreğimi yaraladı
Dost dediklerim düşman çıktı
Senden sonra her gelen beni kana buladı
Sen gittin gideli gündüzlerde karardı...

Şimdi sensizim, kederdeyim ve sahipsizim
Kör bir kuyuda yardım bekleyen seyyah gibiyim
Bağırsam sesim çıkmaz uzansam ellerim erişmez

Ve artık gitme vakti,
Unutma anne

Bu oğlun güçlüdür pes etmez
Pes etse de asla vazgeçmez!