Anne Şiiri Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

ı.

eskiyen o yapraklar mı anne gözlerindeki;
sevdâsı yüreğinin bir düş kadar mı?
evimiz nerde anne hayâllerimiz,
nilgün yapraklarının buruşan tadı;
omzunda sevdâ yükü anne gençliğimin...

ıı.

eskiyen söyle ellerin mi anne saçlarımda,
kanayan gönlün mü âhh hiç gülmemiş...
orda küçücük ellerimi sakladığın,
sırlarımı paylastığın korkularıma dâir...
ağlayışımı duydun mu anne sensizlikten korkup,
sürgün sevdâlar boyu merhametine sığınan,
ellerimi tuttun mu anne sen? ! !

ııı.

eskiyen, hayır, ellerin degil anne;
sevdâsı değil cılızlaşan yüreğinin.
ev, taş bir duvara hapsettiğimiz,
agır betonlar da degil...

siyâh gözlerinde anne ev,
Ilık nefesinde /saçlarımı okşayan/;
mavi göğünde gözlerin.
anne, gözlerin dedim ya bak ıslanmış..
anne bak gözlerin.......

ıv.

sesin buğulu anne bu şarkılarda;
acı mısralar kadar suskun,
siyah gözlerinin ağıtı bu.
ağlama anne gözlerim için,
giden bu düş; bak bu küçücük ellerim;
omzunda sevda yükü anne gençliğimin...