ANNE SEVDASI Şiiri - Abdülhamit Aydın

Gölgende beklerken güneş çarptı,
Sıcaklığı ararken soğuk dondurdu,
Rüzgara kapılırken fırtına koptu.

Gökler ağlarken yerler sustu,
Yerler tamken gökler çıldırdı.
Ne yağmuru, ne karı, ne çamuru,
Ne kurabiyesi ne de hamuru.

Kaldı sensiz ve sessiz her yer,
Arar, sorarım teker teker...
Oldu sensiz ve sessiz hayaller,
Hatırlanır birer birer...

İsmi var, cismi yok,
Adı var, tadı yok
Çekildin kenarına
Gül kondu son durağına...

Saatler oldu asır,
Kaplandı hasır,
Eller, diller içinde nasır
Yara bere ile muhasır.
Eşsiz mekana oldu hazır...

CANIM, daldı son uykusuna
KANIM, gitti son yolculuğa
CANANIM, bekledi bir çift dua
ANACIĞIM, kaldı bir tek kendisiyle…