Anne, gözlerinden akan seffaf beyaz bir pırıltı denizidir.
bizleri umutlara boğan.
Oysa bizler senin sevginde yüzen küçük birer yaprağız,
seninle beraber heryere gelmeye hazır olan.
Gittiğin yerde senin gibi binlercesi olacak ama
yokluğunda bizim gibi onlarcası yaprak yol olmaya
yüz tutacak.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta