Anne Olmak... Şiiri - Serap Demirtürk

    Sevgili yavrum,

Hatırlıyorum da
Kollarımda bir çiçek gibiydin:
Dokunsam yaprakların dökülüverecekti sanki.
Öyle bir tutuşum vardı ki seni
Gören sanırdı ki:
Kucağımdan bırakırsam kırılacaksın,
İncineceksin.
Sardığımda seni koklardım da
Doyamazdım,
Bir kere... Bir kere daha koklardım.
Ne güzel kokun vardı.
Seni büyütmek,
Sanırım dünyanın en haz verici eylemiydi.
Seninle emekledim,
Seninle salıncakta sallandım,
Seninle yeniden kalem tuttu ellerim.
Okudukça daldık seninle evrenin gizine...
Çıkardık tek tek masal kahramanlarını yuvalarından,
Aldık odamıza getirdik.
Biz seninle
Nedenlerini, niçinlerini sorguladık hayatın.
Adım adım dolaştık dünyayı.
Seninle doğdum sanki yeniden.
İçimdeki özlemleri seninle doldurdum.
Her sabah seni okula bırakırken ya da uğurlarken
Camdan en güzel dilekleri fısıldadı dudaklarım,
Gücünü yüreğimden alan...
Elinde
Başarı ya da başarısızlık diye asla belirlemediğim sonuç belgelerinle
Geldiğinde yanıma,
Saçlarını okşadım
Ve en iyiye ulaşmak nedir,
Yolunu aradık beraberce.
Sahi en iyi neydi?
En iyi,
Senin gözlerindeki mutluluktu.
Bunu diledim hep.
Gözlerinde gördüğüm buğular içimi sızlattı da
Demedim çoğu kez,
Kendin aş istedim küçük çamurları;
Büyük çamurları atlayacak gücün olsun istedim
Ama hep uzaktan baktım,
Tökezlediğinde kalkabilecek misin diye.
Gözün yüksekleri de
Ayaklarının dibini de görsün diledim.
Yaşam sana tokat vurmasın istedim
Ama yüzündeki el izlerini
Bana göstermeden silip de
Gözlerindeki azmi hissedince
Sevindim için için,
Yokluğumda da güçlü olacaksın diye.
Biliyor musun bebeğim, yavrum, kuzum...
Sana hep ihtiyacım oldu.
Sevgine,
Sarılmana,
Sıcaklığına hep sığındım ben de
Biliyor musun
Ama hayat yolunda dimdik yürümen için
Ayağının dibindeki çakıl taşı olup seni engellememek için
Hep sırtındaki rüzgar olmak istedim.
Çarkın tersine döndüğü şimdilerde
Yürüyemeyen ben,
Elimi tutan sen olsan da...
İnanıyorum ki
Dünyanın hiç bir yerinde hiç bir evlat annesinden,
Hiç bir anne de evladından sevgiyle akan gözyaşlarını gizlemez
Ve o eller arasında hep sıcacık bir bağ olur.
Yüreğimi biliyorsun,
Yavrumsun işte.

11 Mayıs

Annen
Serap Hoca