Anne’min Destanı Şiiri - Kalender Kılıç

Annemin günlüğü;
Dert her zaman kapısını çaldı
Karşıdan baktı
Yakasını bırakmadık soluklansın
Bir offf çekip
Engin dağlara yaslansın

Gözleri çekilmiş,
Elleri küskün toprağa
Bakarken,
Köyünden; Ana Baba’sı,
Kökünden, Bey’inden!
Yaşadığı şehirden
Günler mi gördü? sevgiden!

Kara Fatma’m, can anam
Uyanırken şafağın ardından
Yoksulluğun teriyle eşiğini süpürürken
Ateş basar beyaz bedenini
Acı türküler okur
Yaşamın can pazarından...
Ekmek nerde
Tuz nerde
Soğan nerde
Nerde kardeşim nerde
Evin beyi almış başını gitmiş
Hangi yerde hangi keyiflerde...

Ey Fatma anam
Kara yazgılı anam
Beni ağlatma!
Ne olur kapıdan çıkarken
Merdivenden ayak seslerin gelirken
Bir gülücük at dışarıya
Senin sesinden, erkenden
Dok bir mutluluk ışıldasın
Yüreğinden,
Gözlerinden

(Anama, Keçiören ankara 2004 nisan)