Anne'lere.. Şiiri - Mustafa Celal

Karanlık gecelerin sessizliğinde;
Uykudan,kah uyanıp/kah daldın Annem..
O;bedenin ve ruh'un fersizliğinde,
Sabah'lara,uykusuz çok kaldın Annem.

Ağlardı beşiğinde, küçük bebeğin,
Onu rahatlatmaktı,arzun/isteğin.
Başucunda beklerdin,sabah'a değin,
Sen;Yavruna ne lezzet/ne baldın Annem.

Büyüyünce başladı,mektep yılları,
Birlikte;gidip/geldin uzun yolları.
Nice sıkıntıları/zorlu halleri,
Onlara yüklemedin,sen aldın Annem..

Ve..Gün gelir, yuva'dan uçar çocuklar,
Bilinmez diyar'lara göçer çocuklar.
Duydun ki;oralar'da naçar çocuklar;
Kendini kederlere,pek saldın Annem...

1993-İst.
,