Anne kedi ve kız Şiiri - Feridun Eren

ANNE KEDİ VE KIZ

İmece başlamıştı köyün her köşesinde
Bir bir tarlalarda insan kaynamaktaydı
Nede olsa kapıya dayanmaya az kalmıştı kış
Göründü mü kapıdan, çekilirdi insanlar evlerine tarladan

Hazırlık bu şakaya gelmezdi köyde
Tek kişide olsan başlamak gerektirirdi hal ve erzak
Toplanmalıydı tek çalı ve çırpı
Yazdan başlanmalıydı, kışta tüketmek için

Kız dile gelir
Ne otururuz divan divane sere serpe
Toplayalım bizde çalı ve çırpı
Yoksa yakalar bizi kalu kıyamet
Boşa kalırız rezil ve de rüsva

Kalk gidelim sen ben birde kedi
Der annesine derde
Kadın hasta
Oralı bile olmaz savar başından kızar kıza

Anne der
-ben çok ihtiyar ve biçareyim
Korkma bu hastalık beni kışa çıkarmaz zahmet
Ölümüm çok yakındır berbat
Sen ise güzeller güzelisin, kış seni de burada koymaz
Kış gelmeden güzel bir kısmetle seni evlendiririm
Şu kapıda duran kedi ise
Benden senden daha iyi bir sahip bulur
Kış daha kapıdan içeri girmeden

Oturulur miskin miskin bela
Ne tarlada çalışmak gelir neden bir yudum su
İmece olmaz
Kapıdan girmez ambara bir tutam ne çalı nede çırpı

Kış aniden bastırır
Neden yakalandık bu acele ki
Ambarda ne darı nede un
Yok, yakılacak ne çalı nede çırpı

Ne anne ölür bir anda
Nede kimse gelmez istemeye kızı
Kedi ise miyavlar da miyavlar kapının eşiğinde
Aç ve perişan
Der
Bu böyle olmayacaktı
Kış gelmeden ben ölecektim der anne
Sen ise iyi bir kısmetle evlenecektin
Şu kapıda duran kedi de bizden daha bereketli ve iyi
Bir aile bulacaktı

Şimdi çekelim bu soğuk kışta akılsız başımızın çilesini
Ermeden ölü tabuta emin olma
Görmedin mi gelini at sırtında emin olma
Evini senden taşımadı mı kedi sen emin olma
Emi der

Feridun eren