Anne Hakk'a Döndüm Şiiri - Zeki Günay

Nasır tutmuş o ellerin cennet kokarken,
Bir kelebek misali, sen ansızın gittin.
Gittin yüreğimde ayrılığın yarası,
Kalbimde hasret ateşi bırakıp gittin.

Hani her ağladığımda sendin güldüren,
Sen yoksun diye, kimdir ağlatıp öldüren.
Sokaklar dar kaldırım soğuk yürek donuk
Anne kimdir beni ayazda süründüren.

Anne gittin diye koşmadım terlemedim,
İstemedim değmesin tenime elalem
Çünkü senin elindi hep yarama merhem,
İnsanlar merhem olduğun, yarama elem.

Üşüyorum Anne, vallahi üşüyorum,
Ayrılık rüzgarı, girer kırık kalbimden.
Sarar vucüdumu, ıssız sessiz geceden,
Kimler gelip geçer, yüreğimin içinden.

Karanlık odalarda prangalı ayaklar,
İşkenceden dolayı zulümler dayaklar.
Gitmeliyim anne bekler soğuk dar sokaklar,
Karanlık gecelerde gel bul beni anne.

Büyüsemde senin gözünde çocuğum ben,
Bilirim benden öte kalpte dolanan sen.
Rabbim sayesinde, sabretmeyi buldum ben,
O bir gece tevbeyle, Hakk aşık olan ben.

Artık gözyaşlarım, acı vermiyor bana,
Anne tutunmuşum Hakk'ın iman dalına.
Anne kapılmışım İlim irfan yoluna,
Ölüm gelsede Arzail vurmaz boynuma.

Biliyorum şu anda, bana dokunan sen,
Saçımda bir el, gül kokan o el sensin sen.
Senin gitmenle Allah'ı bulabildim ben,
İbrahim Yakup sınav Yusuf İsmail'den.

Kimi evlattan geçer, kimi yar Anadan,
Anne insanın kaderi değil sıradan.
Her Çocuk Ana Baba, ayrılır yuvadan,
Seveni sevdiğine kavuşturan yaradan.

Kul Zeki bitti der, Anneye o hasretim,
Hakk'a döndüm Hakk'ı bilmektedir gayretim.
Hakk'a olan Aşktır benim büyük servetim,
Ey Melekler işte imandaki gayretim.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 19.12.2023