Anne ben ölürsem. Şiiri - Harun Erdem 2

Bir bahar sabahında
hiç beklemediğin bir anda
Hafifçe açılan ahşap bir kapının aralığından
Bembeyaz giysileriyle
Saçları ak
bakışı berrak
Hüzünlü bir adam çıkagelir
Anne,
O gün bayram değilse Üzülme
bu bir geç kalmış vuslat
Yahut tarihi geçmiş bir müjdedir

Zaman umutlarını örseler
Beklemekten kurur göz pınarların
Yüzünde bir Yakup kırgınlığı
Alnında yılların yılgınlığı
Anne bu bir alın yazısı değilse nedir!

Yüreğin sadece hüzzamda aram eyliyorsa
Omuzlarındaki onca yükten ayakların sendeliyorsa
bu yolun menzili Irak
Bu yolda yollar toprak
Bekleyen gözlerin yaşlı
Hüzünden yüreğin matemhanedir

Boylu boyunca bir evlat tadında
O çok beklediğin akasya ağacının altında
Elinde tespih nazarın kül rengi ufuklarda
Dudaklarında La Havle ve dilin lal kesilir
Anne bu ecel değilse ya nedir!

Son bir veda niyetine sana kavuşmadan
Yılların özlemiyle sarılıp buluşmadan
Bir bahar sabahında kapında görünürsem
Yahut o güne eremeden Anne ben ölürsem
Sakın ha üzülmeyesin
Yağmura durmuş bulutlar gibi
Acını gözlerinden kusup sakın dövünmeyesin

Zihninde yarım kalmış hatıralar
Yüreğinde fırtınalar
Anne bu bir veda değilse nedir!