Anne * Anneanne... Şiiri - Tülay Sustam

Ne çok isterdim eve geldin diye
Çığlıklar atmayı, kahkalar atmayı...
Ama gelişine sevinemedim anne...
Sen geldin, anneannem gitti anne

Hani hep bana derdin ya...
Kızım ne olursa olsun güçlü ol diye
Karşında o kadar çok güçlü olmaya çalışıyorum ki
Aslında içim kan ağlıyor
Vicdanım sızlıyor anne...
Suratımda bir maskeyle dolaşıyorum
Yüzüne, gözlerine bakamıyorum anne...

Nasıl söylerim sana anne
Anneannemi kaybettik diye...
Gülüşüm gözyaşımlarıma karıştı
Gelişine sevindim ama gülemiyorum anne...

Artık Hanife Sultan yok anne...
Büyük anne yok, anacığın yok...
Hem annen, hem babandı senin
Artık anan da yok, baban da yok anne...
Bir çocukların, bir eşin var anne...
Hepsi de bu acıyı senden saklıyorlar
Hayatımda ilk defa yalan söylüyorum sana
İlk defa rol yapıyorum, ilk defa maskeyle dolaşıyorum
İlk defa çok üzgünken mutluymuşum gibi davranıyorum
Bugün şu kahrolası sigaradan da bir şey anlamıyorum

Asıl şimdi güçlü olmaya çalışıyorum
Nasıl söyleyeceğiz sana anne...
Anneannemi kaybettik diye...
Ameliyattan çıkar çıkmaz 'anneciğim ' dedin
Bizim aklımızdan sen çıkmadın, senin aklından annen...
Seni görünce sevinçten gözyaşlarına boğulduk
Anne olmak ne kadar zor şey anne
Ben senin kadar, ben anneannem kadar güçlü değilim
Hayatta en çok anne olmayı istedim
Şu yaşadıklarımızdan sonra;
Anne olmak istemiyorum anne...

Başın sağolsun Menekşe'm...
Başımız sağolsun anne...