Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bİ KERE DAHA YAZASIM GELDİ BU ŞİİRE.. ŞİMDİ GURBETTE İZİN ZAMANI BAŞLAYACAK
GİDENLER GİDECEK VE BEN YİNE HASRETİYLE YANACAĞIM ANACIĞIMIN..
ATEŞİ SÖNMEYEN TEK OCAK.. KARŞILIĞI İSTENMEYEN TEK SEVGİ .. İSYANLARIMIZA BİLE YÜREK YAKAN TEK VARLIK ANALARIMIZ..
ELİNE YÜREĞİNE SAĞLIK HEMŞERİM GÜZELDİ ANA YA SESLENİŞ HÜDAM TÜM HASRETLİLERİN HASRETİNİ GİDERSİN..
ELİNE YÜREĞİNE SAĞLIK KALEMİN SUSMASIN İLHAMIN BOL OLSUN SELAM VE SAYGILAR ESEN KAL
AHH ANNEM AHHH BENDE ÖZLEDİM HEM DE ÖYLE ÖZLEDİMKİ YERİ DOLDURULMAYACAK TEK SEVGİ ...TEBRİKLER KARDEŞİM
'Gördüm ki fidan bile anasına yaslanır' ne güzel bir şiir, ne güzel duygular tebrikler..
özgün ve içten...birde anne elinde yazılmışsa...ben kelimeler bulamıyorum. oldukça heyecanladım. teşekkür ederim. benimde 3 anne şiirim var. zamanınız olursa okumanızı isterim...saygılar ve tebrikler...Safet Kuramaz
Hörmetli Ayşe Ceyhan şirinizi çox xoşuma geldi,elleriniz var olsun,Anneler başımızıən tacı.Sevgili Ayşe xanım,eger zaman bulursanız və=== shemsmeclisi.com==baxın,işde eger arzu edersinizse biz Sizin şeirini orada vererik seve-seve,baxın ve yazın mene.Hörmetle Elnare Şems
güzeldi..tşk......
TEBRİKLER DİLERİM ANNEİZE OLAN ÖZLEMİNİZ BİR AN ÖNCE BİTER SAYGIALRIMLA TAM PUAN YILDIRIM ŞİMŞEK
Değerli şaire dostum.Uzun süreli bir seyhatte olduğum için belki dostlarımın mesajlarına gecikmeli olarak yorum yazabiliyorum kusuruma bakmayın.Bu güzel ve harika şiirini kutluyorum.İçinde anne olan her şiir benim favorimdir.Selam ve dualarımla___Hamit Körken
ŞİİRE HERŞEY YAZILMIŞ
BİZE YAZACAK BİRŞEY KALMAMIŞ
HARİKASIN HEMŞERİM
TÜM ANNELERE DİYORUM Kİ
İYİKİ VARSINIZ
EMEKLİ ŞAİR
--Çok sevgili munis ses şairimiz Ayşe Ceyhan, ayağının altında cenneti bulduğumuz, güzeller güzeli annelere donanmış, seçkin örgüsü ve tüm şiirleri ile ayrıcalağını duyumsatan arkadaşımızı....
--Elazığa ses ol grubu olarak haftanın şairi olarak selamlamının heyecanı ile;
-Edebiyatımızı kucaklıyoruz, yarınlara taşıyoruz...
-Kıvançla en sevgiyle...
**Anne!
Hasretim alev alev, ruhum üşüyor niye
Senin de gözlerine hüzün dolar mı anne
Her hatıra canlanıp, dillenip her saniye
Sarılıp kollarına sonra solar mı anne
Gök maviyi unutup, tek kızıla boyanır
Hasret bağrını keser, can evine dayanır
Sanki düş sandalından, minik bir can uyanır
Sızan gözyaşlarını bir bir siler mi anne
Rüzgâr ki uğul uğul mor dağlardan seslenir
Bulutlar mı, çağrıya onlar dahi hislenir
Gördüm ki fidan bile anasına yaslanır
Bir sesti, yardı geçti, daha deler mi anne
Pınardaki hayalim iç çekerek ağlarken
Suya vuran yankısı yüreğini dağlarken
O sûret seni öyle saatlerce eğlerken
Göremeyen kör gurbet beni salar mı anne
Ayşe Ceyhan
Bu şiir ile ilgili 140 tane yorum bulunmakta