Anne... Şiiri - Umut Gül

Senin hiç doğum günün olmadı, hiç on dört şubatında,
yarım yamalak anımsadık seni anneler gününde,
ne ellerinden öptük nede bir demet kır çiçeği sunduk sana…

Bilirdin…
Alamayacağımızı pahalı hediyeler, gözünde de yoktu zaten,
Ama anımsanmak isterdin ana yüreğiyle…
Ne kırıldın bize ne de sevgin eksildi…
Oysa, biz hep korkardık annemiz en çok küçük kardeşimizi seviyor diye…
İftiralar atardık sana sevmiyorsun bizi diye …

Oysa komşumuzun oğlu, yattığı hapishanelerden şiirler yazardı anacığına,
Her anneler gününde, her sevgililer gününde,
Oğlundan gelen darağacı kokulu, rutubetli mektubu,
Gözyaşları ile okurdu… komşumuz Nebahat Teyze…

Bilmezdik Anacığım o zamanlar …
Bir şiircikte senin istediğini, komşu oğluna ve annesine üzüldüğünü sanırdık hep,
Sanırdık da seni teselli bile etmezdik…
Aptalca küçük kardeşimizi kıskançlığımızdan,

Acaba?
Biz de düşmeli miydik hapishanelere,
Yazmamız için sana şiirleri … bilmemiz için kıymetini…
Hak etmek için döktüğün gözyaşlarını…

Destanlar yazdık aşk uğruna, sayfalarca göz yaşı döktük vefasızlara…
Ama anımsayamadık, bir anneler gününü bile…

Şimdi; Güller sermek yoluna, yüzümü sürmek bastığın topraklara;
En güzel şiirleri yazmak istiyorum sana,
Yüreğim titriyor, içim burkuluyor,
Kalemim çaresiz kalıyor yazamıyorum ana…

Çok sevdiğim bir şiirde;
” Bağışla beni güzel Annem, oğul tadında bir mektup yazamadım sana…”
dediği gibi, şairin;

BAĞIŞLAMA BENİ GÜZEL ANNEM,
OĞUL TADINDA BİR ŞİİR SUNAMADIM SANA…

“Dünyanın her neresinde olursa olsun, hangi yaştan, hangi renkten ve hangi dinden olursa olsun, en değerli varlıklarımız, eli öpülesi Annelerimizin * ANNELER GÜNÜ * kutlu olsun”